سلام ای غروب غریبانه دل
سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه های جدایی
خداحافظ ای شعر شبهای روشن

خداحافظ ای شعر شبهای روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شبانه

خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دلهای خسته

تو را می سپارم به مینای مهتاب
تو را می سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته
تو را می سپارم به رویای فردا

به شب می سپارم تو را تا نسوزد
به دل می سپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد
اگر روزگار این صدا را نگیرد

خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه سار همیشه
اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه
 

هیچ جز یاد تو رویای دل آویزم نیست


هیچ جز نام تو حرف طرب انگیزم نیست

عشق می ورزم و می سوزم فریادم نه

دوست می دارم و می خواهم و پرهیزم نیست

نور می بینم و می رویم و می بالم شاد

شاخه می گسترم و بیم ز پاییزم نیست

تا به گیتی دل از مهر تو لبریزم هست

کار با هستی از دغدغه لبریزم نیست

بخت آن را که شبی پاکتر از باد سحر

با تو ای غنچه ی نشکفته بیامیزم نیست

تو به دادم برس ای عشق که با این همه شوق

چاره جز آنکه به آغوش تو بگریزم نیست
(فریدون مشیری)

ماهی همیشه تشنه ام

در زلال لطف بیکران تو

می برد مرا به هر کجا که میل اوست

موج دیدگان مهربان تو

زیر بال مرغکان خنده هات

زیر آفتاب داغ بوسه هات

ای زلال پاک

جرعه جرعه جرعه می کشم ترا به کام خویش

تا که پرشود تمام جان من ز جان تو

ای همیشه خوب

ای همیشه آشنا

هر طرف که می کنم نگاه

تا همه کرانه های دور

عطر و خنده و ترانه می کند شنا

در میان بازوان تو

ماهی همیشه تشنه ام

ای زلال تابناک

یک نفس اگر مرا به حال خود رها کنی

ماهی تو جان سپرده روی خاک

(فریدون مشیری)
 

هیچگاه آیینه تورا آن چیز نشان نمی دهد که دیگران میبینند!

پس به هیچ آیینه ای اعتماد نکن و همیشه خودت را در چشم دیگران ببین...!

شعر از: فرنوش

 بیا دیایی بسازیم که در آن عشق حاکم باشد، نه قرارداد

در دنیایمان اگر احساس تو میگوید 2×2=3 همه گویند: اهصنط!!!!

ذره ذره همه ی نوترون ها آزاد!

قلب ماهی ها پر از خون روشن!

زبان یعنی نگاه!

عرب و فارس همه هم صحبت!

اگر از روی درخت سیبی افتاد به سمت محبت برود!

شعر یعنی سکوت!

و در این دنیا من باشم و تو!

شعر از دوست عزیزم: فرنوش

دلی که از بی کسی غمگین است،

هر کسی را می تواند تحمل کند

هیچ کس بد نیست

دلی که در بی "او"یی مانده است،

برق هر نگاهی جانش را می خراشد! 

در بیکران شب چشمان سیاهت غرق شدم

آمدم تا به خود آیم،

گرفتارت شدم

با دیگر نگاه تو در خود شکستم

و مغرور از اینکه این همه سر مست تو هستم.....!

TAK 

گم شده ای بودی

پیدایت کردم،

اما با پیدا کردنت گم شده ای دیگر یافتم! 

آن گم شده "خود" بودم

پیدایم کن....!

TAK

چه بگویم؟!

تنها می خواهم که بگویم: < دلتنگ تو ام>

نه دلتنگ صفحات کتابی که خاطره شد!

تنها دلتنگ دیدارت....

خسته از با خاطرات زندگی کردنم

خسته از شنیدن صدا ها

و سیراب از چشمه ی دروغ...!

تنها می خواهم سیراب دیدارت شوم

و دیگر سکوت!

TAK 

وقتی قلبت می شکنه،

انگار تمام وجودت خرد شده،

کمرت شکسته، فلج می شی!

همه ی وجودت درد می کنه،

درحالی که هیچ دردی نداری!

هرکی حالت رو می پرسه، 

با یک لبخند ملیح، با این که بغض راه نفس هات رو بسته،

لبخند می زنی و می گی: خوبم!

اما از همه بدتر اینه که این درد یادت میاره که چقدر، با تمام وجود! بودنش رو آرزو می کنی....! 

TAK

فردا روز دیگری است که بی تو بر عمر تلف شده افزوده میشود.همین روزها روز رفتن از راه می رسد و من طوری از خیال تو گم می شوم که انگار هرگز نبوده ام....!